Leylâcık,
Bazıları öyledir, okumazlar, ciddî düşünemezler.
Gene de aydın olmaktan vazgeçemezler. Hâttâ aydın
kişi oldukları için kendilerinde mutlu bir baht, gizli de
olsa, bir müstesnalık bulurlar. Bu, bir toplum derdidir.
Ferdi bunlardan ötürü ayıplamak pek doğru ve yerinde
olmaz. Bilirsin ki insan, muhitiyle doğru orantılı gelişir,
örnekleşir vs. Şimdi bunları niye yazıyorum değil
mi? Aramızda ve etrafımızda öyleleri var ki, onlarsız
edemeyiz demeyeyim de, rahatça münasebetlerimizle
öyle bir tiryâkîlik peyda etmişizdir ki kopamayız.